نگرانی درمورد دیابت وافزایش دمای جهانی
سازمان بهداشت جهانی تخمین زده است که از 500 میلیون فرد مبتلا به دیابت درسراسر جهان، 90 درصد به دیابت نوع 2 مبتلا هستند و تعداد مبتلایان به دیابت تا سال 2020 به طور چشمگیری افزایش خواهد یافت.
دیابت می تواند توانایی بدن را در تنظیم دما مختل کند که منجر به عدم توانایی نسبی درتنظیم مناسب درجه حرارت هسته ی بدن می شود. این موضوع اثرات عمیقی بر توانایی افراد مبتلا به دیابت برای انجام کار و شرکت درمحیط هایی با شرایط سخت (کارگران درصنایع حیاتی که به طور دائم درمعرض شرایط سخت محیطی هستند) دارد.
دکتر گلن کنی و همکارانش در پژوهشی باعنوان " تنظیم درجه حرارت بدن در دیابت" تأثیر دیابت بر توانایی بدن در تنظیم درجه حرارت که منجر به ناتوانی نسبی تنظیم مناسب درجه حرارت هسته ی بدن می شود را برجسته تر به تصویر کشیدند. در طول20 سال گذشته، دکتر گلن کنی در دانشگاه اوتاوا فعالیتهای تحقیقاتی خود را بر درک چگونگی پاسخ و تطابق افراد آسیب پذیر مانند افراد مسن و افرادی با بیماریهای مزمن در برابر محیط های سخت و حرارت شدید متمرکز کردند.
نتایج این تحقیقات درمجله ی temperatureمنتشر گردید در این مقاله به ارزیابی اثرات دیابت بر توانایی بدن درمقابله با گرما پرداخته شده است. دکتر گلن کنی با مطالعه ی مقالات قبلی وارزیابی کلی این مقالات، نقش دیابت را بر فاکتورهای فیزیولوژیکی که منجر به افزایش آسیب پذیری این افراد دربرابر استرس حرارتی می شود، بررسی کردند.
این اطلاعات بخصوص با توجه به افزایش درجه حرارت محیط به عنوان یک تهدید بزرگ برای بهداشت جهانی به خصوص برای جمعیت های آسیب چذیر مانند افراد مبتلا به دیابت به موقع منتشر گردید.
همانطور که در این مقاله ی مروری بحث شده است، افراد مبتلا به دیابت درمعرض خطر قابل توجهی برای مرگ ومیر ناشی ازگرما درمقایسه با جمعیت عمومی هستند. دانشمندان می گویند: درمقایسه با پاسخ افراد جوان به گرما، توانایی افراد بالغ فعال نسبتاً سالم کمتر از40 سال، برای تنظیم درجه حرارت بدن هنگام قرار گرفتن درمحیط های گرم درحال استراحت یا فعالیت فیزیکی، کاهش یافته است. این مشکل حتی در افرادی که دیابت خود را بخوبی کنترل می کنند، نیز مشاهده می شود.
تحقیقات انجام شده توسط دکتر کنی با یک روش منحصر به فرد برای ارزیابی عملکرد تنظیم حرارت در افراد مبتلا به دیابت انجام گردید.
همزمان با اقدامات سنتی برای بررسی عملکرد تنظیم حرارت (جریان خون پوست، میزان تعریق، دمای بدن) مطالعات دکتر Kenny نشان داد: استفاده از نوعی گرما سنجی کل بدن برای اندازه گیری دقیق نرخ ازدست دادن گرمای بدن وتغییرات حاصل در ذخیره سازی حرارت بدن، روش مناسبی برای بررسی پاسخ افراد دیابتی به گرمای محیط است. این روش جدید به دانشمندان اجازه دادکه به بینش جدیدی درمورد تأثیر دیابت بر عملکرد تنظیم حرارتی بدن دست یابند.
همانطور که نویسندگان دراین مقاله بحث کرده اند نمی توان تأثیر دیابت نوع 2 را که اغلب با یک یا چند بیماری دیگر( چاقی، فشار خون بالا، بیماری قلبی عروقی) همراه است، برتوانایی فرد درتنظیم گرما درطول یک تنش حرارتی نادیده گرفت. درحالیکه تحقیقات دراین زمینه نسبتاً محدود است، نویسندگان ابراز داشتند: ما به درک بهتری از رابطه ی علی ومعلولی محیط های گرم وسلامت افراد جامعه از جمله شناسایی محیط های پر خطر برای مدیریت مناسب کوتاه مدت(سیستم هشدار دهنده ی سلامت، طرح پاسخ اضطراری) و بلند مدت (استراتژیهای انطباقی برای افراد آسیب پذیر) به منظور افزایش توانایی برای مقابله با حرارت و در نتیجه محافظت از جمعیت های آسیب پذیر نیاز داریم. برای صنایع حیاتی این اقدامات شامل توسعه ی استراتژیهای مدیریتی جدید متناسب با محافظت از نیروی کار آسیب پذیر است که شامل افراد مبتلا به دیابت می باشد که نسبت آنها در میان نیروی کار جهانی، رو به افزایش است.
منبع:www.sciencedaily.com/releases/2016/03/160331142356.htm